رادمهر

روزگار من با تو خوب روزگاریه، آقا خووووووووووب....نه این که همه اش خوشی باشه ها نه اتفاقا، مدام پر از استرس و دل نگرانیه اما روحش قشنگه ، ذاتش شیرینه... مخصوصا این جنگ جدید من و تو سر آموزش خداحافظی با پوشک... آخ که عظیم ترین پروژه های دنیای مهندسی جلوی این مراسم پوشک گیرون کم میارن!!! فکر کن تو نهایت کم کاری رو می کنی و من باید با روی خندون جوری برخورد کنم که مبادا روحیه ات و اعتماد به نفست آسیب ببینه.... آخ که مامان آدو فدای اون روحیه و اعتماد به نفست... هنوز از تب این در نیومده وارد یه تب دیگه می شیم؛ رادمهر: مامان من: جونم؟ رادمهر: خمیر رو کردم تو گوسم من: چیییییییییی؟ رادمهر:خمیر رو کردم تو گوسم من: تو گوشت؟...

همین تازگیا بود انگار که تو به دنیا اومدی و اومدیم خونه و دو روز بعد اون اتفاق افتاد... چقدر ترسیدیم. یا اون دو روزی که تو بیمارستان نگهت داشتن و گفتن زردی داری و من با گریه بهت شیر می دادم. همین دیروز بود انگار نوشتم واکسن دو ماهگی رو چی کار کنم؟ یا نه چند روز پیشترش که نوشتم برای اولین بار غلت زدی... اون موقع که واکسن چهار ماهگیتو زدی یادته؟ فرداش خیلی گریه کردی. اون هیچی اصلا ، یادته اولین بار که سینه خیز جلو اومدی؟ وای من دلم غنج می رفت برات؛ اون بادگلوی بالا بلندت یادته تو رستوران؟ همین که رسیدیم شیر خواستی و خوردی بعدشم یه بادگلوی بلند... همه خندیدن به صورتت آخه خودت از صداش ترسیدی... یادته سرت لق لق می خورد نمی تونستی سفت نگهش د...

آخ که قربون اون زدن و خوندنت بشم... فدات شم که گیتارت رو برمی داری و می ندازی گردنت و چرخ ماشینت که یه میله بهش وصله رو از رو زمین برمیداری و می گیری جلوی دهنت و می خونی: می شه پرنده باشی، می شه زنده نباشی!!!! آخ که من عاشق این شعر گفتنای شیرینتم عزیز دل مادر... می رم مدرسه، جیبام پاره فندق نداره.... تو بخوون و بخند، تو بخوون و برقص، تو بخوون و شادی کن... تا من از دیدن خوندن و خندیدن و شادی و رقصیدن تو ، زندگی برام شاد بشه، رنگی تر تر بشه، خنده دار تر بشه... جریان لیلا دوست دارم چیه ؟ دیروز راه می رفتی تو خونه و هی می گفتی لیلا دوست دارم... اگه تو دوستش داری خب منم دوستش دارم...کو لیلای تو که انقدر دوستش داری جون ...